اشعار 3

         امام حسن (ع)

*تشنه قطره ای از کوثر جام حسنیم

*همه محتاج عنایات مدام حسنیم

*به خدا شیعه و ماموم حسن بود حسین

*ما غلامی ز غلامان غلام حسنیم

*گر گرفتار حسینیم و اسیر زینب

*کربلایی شده با لطف امام حسنیم

*کوری عایشه ها ما حسنی می باشیم

*روز محشرهمه مبعوث بنام حسنیم

*صلح او حافظ فتیان بنی هاشم شد

*همه مبهوط زوایای قیام حسنیم

*استعد لسفر گفت و سفر طولانی است

*همه عمر سر خوان کلام حسنیم

     امام حسن(ع)

غم غم می خورم و غم شده مهماندارم

غیر غم کس نبود تا که شود غمخوارم

گر چه از زهر هلاهل جگرم می سوزد

می دهد خاطره کوچه فقط آزارم

خانه امن مرا همسر من ویران کرد

محرمی نیست که گردد ز محبت یارم

هر چه می خواست به او هدیه نمودم اما

پاسخی نیست به جز سینه آتش بارم

روزه بودم طلبیدم چو از او جرعه آب

خون دل شد ز جفا قوت من و افطارم

می زند زخم زبان لیک نگوید گنهم

خود نداند ز چه برخاسته بر پیکارم

من همان زاده عشقم که به طفلی محزون

شاهد مادر خود بین در و دیوارم

هرگز از خاطره ام محو نشد کودکیم

پاره پاره جگر از میخ در و مسمارم

تیر باران شده از کینه تن و تابوتم

تحفه از همسر بی مهر و وفایم دارم

قبر ویران شده از خاک بقیع می گوید

بهر مظلومی من این سند و آثارم

پیامبر(ص)

چرا چشمت پر اشک و سینه ات پر آه می باشد

مخور غصه پس از من عمر تو کوتاه می باشد

مسوزان قلب بابا را چنین ناله مزن زهرا

که شاد از ناله تو دشمن گمراه می باشد

علی را کرده ام مأمور صبر و تو کنارش باش

پس از من روز های بی کسی در راه می باشد

سپر بهر علی شو وقت آتش سوزی خانه

بدان که قتلگاه تو همین در گاه می باشد

همین که می زند زخم زبان بر من به پیش تو

تو را بعد پدر در کوچه سد راه می باشد

بلرزاند مرا در قبر تا بر تو زند سیلی

که از مهری که من دارم به تو آگاه می باشد

امام حسن(ع)

در ملک ولا،امیر ومولا حسن است

فرمانده ی تولا ،حسن است

هم جان محمد است وهم جان علیست

هم  قوت و قلب و جان زهرا حسن است